UÇUŞ KORKUSU

Elazığ’ dan on sene önce gelmiş. Üç sene önce babasını kaybetmiş. Annesi ile baş başa bir evi kiralamışlar. Birlikte oturuyorlar. Kadir abi 43 yaşında. Doğuştan fiziksel engelli. Vücudunun organlarını, duyu organları dahil sağlıklı kullanamıyor. Gözleri kısıtlı görüyor. Kulakları kısıtlı duyuyor. Bir cümleyi kurmak için çok çaba harcıyor. Kendisiyle bu pazar günü tanıştık. Kadir abiyi uzaktan gördüğümde, sırf tanışmak için ayakkabımı boyatmak istedim. Çünkü dilencilik yerine, bir şeyler satarak geçimini sağlayan insanlara büyük saygı duyuyorum. Kadir abiye seslendim. Hızlı adımlarla geldi ve işe koyuldu. Poşetinden ayakkabı boyasını yaklaşık iki dakikada çıkarabildi. Sohbet etmeye başladık. Çalışmayı çok seviyordu. Konuşurken gözlerine dikkat ettim. Gözlerindeki o enerjiyi gördüm. Ayakkabıları boyarken o kadar mutlu oluyordu ki, bunu gözlerinden anlamamak mümkün değildi. 

Ayakkabılarımı öyle güzel boyadı ki, parıl parıl parlıyorlardı. Dilencilik yapmıyor olmak ve çalışıyor olmak onu çok mutlu ediyordu. O gözlerindeki parlama da bunun en güzel göstergesiydi. Ayakkabılarımı boyayarak hem kendisini mutlu etti, hem de gözlerindeki o parıltıyı gören beni mutlu etti.

Sohbet esnasında “Benden daha kötü durumda olanlar var, Allahıma çok şükür, ben çok iyi durumdayım” dedi. Ve tekrar gözleri doldu. Devamlı dua ettiğini, şükrettiğini anlattı.

 “Kaç kişi ayakkabısını boyatıyor? dedim. “Günde yirmi kişi, bana yetiyor” dedi. Tokalaştık Kadir abiyle, öptük birbirimizi. “Haftasonları bu parka geliyorum, görüşelim” dedim. O da mutlaka geleceğini söyledi.

Yavaş yavaş eşyalarını toplamaya başladı. Eşyalarını toplaması yaklaşık beş dakika sürdü.

Tam gidecekken tekrar mağazadaki yaşadığı olayı anlatmaya başladı. Ona o kadar dokunmuştu ki bu olay. Devamlı tekrar etmek istiyordu. Bir yandan da “ben dilenci değilim, ben dilenci değilim” diye haykırıyordu. “Tebrik ederim Kadir abi” dedim, “Saygı duydum yaptığına” dedim. ”Keşke herkes senin gibi olsa” dedim. Ayrılırken tekrar tokalaştık ve sarıldık birbirimize. Ayrıca dikkat ettim. Kadir abi mis gibi kokuyordu, temiz ve bakımlıydı.

İşimizi en iyi şekilde yaptıktan sonra yaptığımız işin ne önemi var? Siz işinize hakim değilseniz, ister kaymakam, ister savcı, ister doktor, ister psikolog, isterseniz milletvekili olun, ne önemi var ki? Kadir abinin işi ayakkabı boyamak. Ve işini mükemmel yapıyor. Ve çok da mutlu.

Her ne iş yapıyorsak yapalım, işimize sahip çıkalım. İşimizi en iyi şekilde icra edersek, bu bize bir şekilde pozitif enerji olarak mutlaka dönecektir. 

0533 373 81 23